درددلی در باب سیستم آموزشی و کارآفرینی

سیستم آموزشی ما به بچه ها میگوید بروید وکیل و مهندس و دکتر بشوید، رسانه ها فوتبالیست شدن و هنرمند شدن رو تبلیغ میکنند، تو خونه همه دنبال این هستیم که بچه هایمان درس خوان و تحصیل کرده بشوند و ... 

کجای این آموزش و تربیت به بچه ها یاد میدهد کارآفرین بشوند؟

برای خودشان کسب و کار داشته باشند؟

شرکت تاسیس کنندو صاحب کار باشند؟

 تجارت کنند و تاجر بشوند؟

تقریبا هیچ جا!

کلاً در حال آموزش به بچه هایمان هستیم که توی زندگی اصلا ریسک نکنند و همیشه توی عافیت زندگی کنند. کارمند جاهای خوبی بشوند و حقوق بگیر باشند

چکار کنیم که بچه هامون را کارآفرین بار بیاریم؟ 

1_ پول تو جیبی دادن به بچه ها عادتیه که ذاتا بچه ها رو غیر مستقل و حقوق بگیر بار میاورد. بچه ها رو منتظر پرداخت منظم بار میاورد. مواجب بگیر و این دقیقا مخالف روحیه کارآفرینی ست. 

به نظر میرسد راه حل مناسب این باشه که پول تو جیبی بچه ها مشروط بشه به کمکی که به خانواده میکنند و ارزشی که برای خانواده ایجاد میکنند. یاد بگیرندکه در صورت کمک به خانواده و انجام یک کار خلاقانه و خوب میتوانند پول توجیبی های متغیر بگیرند.

 هم خلاقیت پروش پیدا میکند و هم حقوق بگیر و مواجب بگیر نمیشوند.

2_ هر شب براشون قصه نخوانید. 4 شب شما قصه بخوانید و 3 شب بخواهید انها برای شما قصه بگویند. کارآفرین باید بتواند سناریو ایجاد کند و دیگران را تحت تاثیر قرار بدهد.

3_ بچه ها رو تشویق کنید جلوی دوستان خود  راجع به اسباب بازیهایشان و بازی هایی که بلدهستند سخنرانی کنند. به آنها یاد بدهید که روی بقیه تاثیر بگذارند و دوستانشان رو با خودشون همراه و هم نظر کنند.

4_ اگه جایی مثلا ً توی رستورانی میروید و خدمات نامناسبی میگیرید به بچه ها یاد بدید که خدمات نامناسب رو تشخیص بدن و بتوانند انتقاد کنند. 

5_ بعضی از ویژگی های کارآفرینی که باید در بچه ها تقویت بشود این ها هستند: نتیجه گرایی، استمرار، رهبری، درون نگری، همبسته  بودن

کامرون هارولد.

 

راستی: